ایدیت وارتون: ملکه ادبیات آمریکا - وبلاگ قطب نما

به گزارش وبلاگ قطب نما، ایدیت وارتون یک نویسندهٔ داستان کوتاه، و طراح اهل ایالات متحده آمریکا بود. او به خاطر رمان عصر بی گناهی نخستین زنی شد که جایزه پولیتزر برای داستان را گرفت.

به گزارش وبلاگ قطب نما به نقل ایران کتاب ، ایدیت وارتون در طول دوران حرفه ای خود، که بیش از چهل سال به طول انجامید و حاصلش انتشار بیش از چهل کتاب بود، چشم اندازی شگفت انگیز از زندگی آمریکایی را به تصویر کشید. رمان های او به خاطر محیط های ملموس، ظرافت های کلامی هوشمندانه، سبک کنایه آمیز و اهمیت موضوعات اخلاقی در آن ها، مورد تحسین و تمجید منتقدین و مخاطبین قرار گرفته است. شخصیت های خلق شده توسط وارتون، همچون الن اولنسکا در کتاب عصر بی گناهی، در زمره به یاد ماندنی ترین شخصیت ها در ادبیات آمریکا به شمار می آیند. این شخصیت ها که اغلب به عنوان قربانی های تراژیکِ قواعد اجتماعیِ غیرانسانی به تصویر کشیده می شوند، در روابطی آسیب زا و یا شرایطی محدودکننده اسیر هستند. زندگی خود وارتون را می توان نمونه ای از موانعی در نظر گرفت که زنان در آن دوره مجبور بودند برای درک هویت خود بر آن ها غلبه کنند.

دوران حرفه ای نویسندگی برای وارتون بیش از صد سال پیش، با انتشار اولین کتاب او یعنی دکوراسیون خانه ها آغاز شد. او این اثر را به همراه دوست خود، اوگدن کادمن نوشت و هر دوی آن ها در این اثر، قواعد و مرسومات دکوراسیون ویکتوریایی را به باد انتقاد دریافتد: اتاق هایی با پرده های ضخیم و پر از مبلمان و اثاث. آن ها به جای این روش، پیشنهاد کردند که اتاق ها بر اساس طراحی های ساده و کلاسیک و با تأکید بر اصولی همچون تقارن، تناسب و تعادل در معماری خلق شوند. کتاب دکوراسیون خانه ها بلافاصله پس از انتشار به موفقیت رسید و به مایه الهام طراحان حرفه ای پس از خود تبدیل شد.

پدر و مادر ایدیت، جورج فردریک و لوکریشا جونز، از نوادگان مستعمره نشینان انگلیسی و هلندی به حساب می آمدند که ثروت هنگفتی را از طریق کشتیرانی، بانکداری و معاملات املاک اندوخته بودند. ایدیت در جامعه ای کوچک و اشرافی در نیویورک زندگی می کرد که افراد در آن، ثروت خود را از طریق ارث و میراث به دست آورده بودند و مناسبات مشترک زیادی با هم داشتند. او پس از شش سال سفر و زندگی در اروپا به همراه خانواده، در ده سالگی به منهتن نیویورک بازگشت. او به مدرسه نرفت بلکه از طریق مطالعه کتاب های موجود در کتابخانه پدرش، و با کمک یک معلم خصوصی، به شکل خودآموز تحصیل کرد. ادیت در سال 1885 و در 23 سالگی، با ادوارد رابینز وارتون ازدواج کرد. او مردی جذاب و مهربان بود و پیشینه اجتماعی مشابهی با ادیت داشت. با این حال، ادوارد هیچ علاقه ای به گرایشات هنری و فکری همسرش نداشت و زندگی مشترک آن ها به هیچ وجه رضایت بخش نبود.

ادیت وارتون برای مشاهده بلندپروازی های اجتماعیِ افرادِ تازه ثروتمند شده در عصر طلایی ایالات متحده (دوره پس از جنگ داخلی که با توسعه کسب و کارها، روابط خارجی و هنرهای مختلف همراه بود)، جایگاهی ایده آل داشت. او به عنوان عضوی از این جامعه ثروتمند و به روز، تغییرات ریز و درشت آن را به خوبی مشاهده می کرد. وارتون در داستان های خود، به خصوص کتاب خانه عیش، جهان افراد ثروتمند و مادی گراییِ غالب در آن را به تصویر می کشد. این سبک از زندگی اما، به تنهایی نمی توانست وارتون را راضی کند. او از همان دوران کودکی نشان داده بود که به شکلی استثنایی باهوش و خلاق است: او حتی قبل از یاد دریافت خواندن و نوشتن، داستان هایی را برای خود خلق می کرد و در نوجوانی، هم شعر می نوشت و هم داستان.

وارتون در خلال جنگ جهانی اول تلاش های زیادی برای کمک به پیروزی متفقین کرد. او مدیر انجمن کمک به مهاجرین شمال فرانسه و بلژیک بود و برای آن ها اقامتگاه و مدرسه می ساخت. وارتون همچنین کارگاه هایی را برپا می کرد تا زنانی که هیچ منبع درآمدی نداشتند، در آن ها مشغول به کار شوند. او به خط مقدم جبهه های جنگ می رفت و گزارش هایی برای انتشار در آمریکا می نوشت و در این گزارش ها، از دولت ایالات متحده می خواست که در جنگ به نیروهای متفقین ملحق شود.

سال های انتهای زندگی او در دو خانه زیبا در فرانسه سپری شد: تابستان ها در روستایی کوچک در شمال پاریس و زمستان ها در کلبه ای در شهر ایئر که به دریای مدیترانه مشرف بود. وارتون در این سال ها نیز همچنان به همان روش قبلی به نوشتن ادامه داد؛ او از سال 1902 هر سال حداقل یک اثر خلق می کرد. سال های انتهای زندگی وارتون با موفقیت های زیادی همراه بود چرا که او در آن زمان، به نویسنده ای برجسته در ادبیات آمریکا تبدیل شده بود و افراد زیادی بودند که می خواستند او را از نزدیک ملاقات کنند.

وارتون در سال 1921 به خاطر کتاب عصر بی گناهی به اولین زنی تبدیل شد که جایزه پولیتز برای داستان را از آن خود کرد و در سال 1923، از دانشگاه یِیل مدرک افتخاری دریافت کرد. وارتون در سال 1937 در فرانسه چشم از جهان فرو بست. جهانی اجتماعی و مادی گرایی که او در آن زندگی می کرد و در داستان هایش به تصویر می کشید، اکنون دیگر وجود ندارد اما آثار هنری و ادبی بسکمک از آن دوران برای نسل های بعد باقی مانده است. تصویر انسان ها و مکان ها در داستان های وارتون، تمدنی را دوباره برای ما زنده می کند که حتی در آن زمان نیز چندان باثبات به نظر نمی رسید؛ تمدنی که همچنان یادآور دستاوردهای ماندگار یک بانوی نویسنده است.

برترین آثار ایدیت وارتون

ایدیت وارتون، اولین زن برنده جایزه پولیتزر، بیش از هر چیز به خاطر رمان هایی شناخته می شود که در اوج توانایی های او به عنوان یک نویسنده خلق شدند. افرادی که آثار وارتون را مطالعه نکرده اند، احتمالا به خاطر فیلم های اقتباس شده از داستان هایش، یا دوستیِ نزدیکش با چهره هایی همچون هنری جیمز تصور می کنند که نثر او، ثقیل، خشک و سخت است. اما این فکر به هیچ وجه درست نیست. داستان های وارتون در واقع بسیار هوشمندانه، تاریک، سرگرم کننده و گاهی اوقات حتی بامزه هستند. در این بخش، برخی از برترین آثار او را با هم مرور می کنیم.

خانه عیش

این کتاب به داستان زنی باهوش و پرانرژی از طبقه ثروتمند به نام لیلی بارت می پردازد. مخاطبین زمانی با لیلی آشنا می شوند که ثروت و جوانی او رو به انتها است و بدهی های مالی و اجتماعی اش رو به افزایش. لیلی در این شرایط باید تصمیم بگیرد که آیا می خواهد خود را برای به دست آوردن ثروتمندترین خواستگار به حراج بگذارد و یا این که زندگی ای را برای خود رقم بزند که ورای محدوده های جامعه ثروتمند پیرامون او است.

وارتون در کتاب خانه عیش، تصویری شفاف از جامعه ای را خلق می کند که از زنان انتظار دارد در عوض به دست آوردن جایگاه اجتماعی و امنیتی متزلزل، کاملا تابع و وابسته باقی بمانند. لیلی بارت دست پرورده کاملِ این جامعه به نظر می رسد اما زیر ظاهر پر زرق و برق او، قلبی سرکش وجود دارد که برای به دست آوردن آزادی های بیشتر تلاش می کند.

ایتان فروم

این کتاب را می توان شناخته شده ترین رمان کوتاه وارتون به حساب آورد. داستان این اثر که به یک کشاورز اهل نیو انگلند و زندگی مشترک نامطلوب او می پردازد، جذابیت های فراوانی دارد به خصوص وقتی دخترعموی همسر مرد برای کمک به آن ها به خانه شان می رود. مثلث عشقی ای که به خاطر تلاش ایتان برای رسیدن به اندکی خوشبختی به وجود می آید، داستان را به سوی انتها بندی جذابی هدایت می کند که یادآور آثار توماس هاردی است.

تابستان

این کتاب، شباهت ها و موضوعات مشترک زیادی با رمان ایتان فروم دارد اما عناصری غافلگیرکننده و پیچیده به آن اضافه شده و به علاوه، نقطه نظر شخصیت زن در کانون توجه روایت آن واقع شده است. کتاب تابستان اثری جذاب و به یاد ماندنی است که رمان ماندگار مادام بواری اثر گوستاو فلوبر را به یاد مخاطبین می آورد، البته بدون این که اثری تقلیدی به حساب آید.

عصر بی گناهی

این رمان را به راحتی می توان برترین اثر ایدیت وارتون و یکی از برجسته ترین آثار ادبیات آمریکا در نظر گرفت. کتاب عصر بی گناهی به داستان مردی جوان به نام نیولند آرچر می پردازد که خانواده ای ثروتمند در نیویورک دارد. اما زندگی بی نقص و بسیار اجتماعی این خانواده زمانی در هم شکسته می شود که نیولند با الن اولنسکا، دخترعموی اسرارآمیز و اشرافی نامزد خود ملاقات می کند. با گذشت زمان، ارتباط عاطفی و فکریِ عمیقی میان این دو شخصیت شکل می گیرد که هر دوی آن ها را غافلگیر می کند.