بیضایی: قیمت مسکن تنها عامل افزایش خیابان خوابی نیست - وبلاگ قطب نما

به گزارش وبلاگ قطب نما، کارشناس اقتصاد مسکن گفت: کارتن خوابی یا اتوبوس خوابی های گزارش شده کلانشهری مثل تهران فقط ناشی از مسائل مالی و گرانی مسکن نیست، موضوعات اجتماعی این پدیده، نادیده گرفته شده است.

گروه اقتصادی وبلاگ قطب نما؛ پدیده خیابان خوابی که بیشتر با عنوان کارتن خوابی شناخته می گردد شکل و شمایل جدیدی به خود گرفته است. اصولا کارتن خوابی در فرهنگ اجتماعی، به کسانی اطلاق می گردد که درگیر اعتیاد هستند. افراد بی خانمان یا طرد شده از محیط خانواده. در حالی که روز های گذشته خبر هایی مبنی بر اتوبوس خوابی افرادی منتشر شد که نه تنها معتاد نبودند، بلکه نیروی کار سالم کشور به شمارمی فرایند. آنچه در این موضوع حائز اهمیت است توجه دادن نهاد های متولی اعم از دولت یا سایر نهاد ها برای حمایت از اقشار یاد شده است. اقشاری که یا به دلیل قیمت های بالای مسکن یا سایر دلایل مجبور به خیابان خوابی شده اند. البته بعضی کارشناسان این موضوع را صرفا یک موضوع اقتصادی نمی دانند، بلکه معتقدند در بحث شب خوابی های خیابانی نکات دیگری از دید مسوولین و مردم پنهان مانده است.

فرهاد بیضایی؛ کارشناس اقتصاد و بازار مسکن در مصاحبه با دانشجو در مورد خبر های منتشر شده درباره پدیده خیابان خوابی و اتوبوس خوابی گفت: برای روشن شدن درست پدیده مهمی به عنوان بی سرپناهان و کارتن خواب ها که طی هفته های گذشته در رسانه ها برجسته شد، مساله باید از زوایای مختلف آنالیز گردد تا دلیل خیابان خوابی و اتوبوس خوابی ها چه به لحاظ اقتصادی و سایر دلایل روشن گردد.

وی دراین باره اضافه کرد: برای روشن تر شدن این موضوع احتیاج به آمار های جامعی داریم تا با سطح بندی های معین شده بتوانیم بین سطوح مختلف اجتماعی افرادی که روی به خیابان خوابی می آورند تفکیک ایجاد کنیم.

بیضایی درباره تفکیک بندی این موضوع گفت: مثلا دسته ای از خیابان خواب ها را معتادان متجاهر تشکیل می دهند که کارتن خواب هستند. بعضی از مردم در پارک ها یا خیابان ها به دلایل مختلفی برای گذران شب چادر می زنند. بعضی از این افراد در حاشیه های اماکن عمومی مثل پارک ها و ... شب را به صبح می رسانند. بعضی در بیغوله ها، انبار ها و زیر پل ها سعی می نمایند شب را به صبح برسانند. پدیده خیابان خوابی معمولا در فصل زمستان به دلیل سرمای هوا و تشدید احتیاج به داشتن سرپناه بیشتراز فصول گرم سال رسانه ای می گردد و نمود بیشتری می یابد و مورد توجه افکار عمومی قرار می گیرد.

کارشناس اقتصاد مسکن خاطر نشان کرد: تنها اتفاقی که برای حفظ جان کارتن خواب ها از سرمای زمستان تا کنون اتفاق افتاده ایجاد گرمخانه هایی است که از دهه 80 به وسیله شهرداری ها به وجود آمده است. با توجه به اینکه در مورد افرادی که شب را تا صبح در خیابان به سر می نمایند تحقیقی صورت نگرفته که از آن بتوان تفکیک سطوحی اجتماعی ارائه داد، نمی توان به روشنی گفت چند درصد این افراد شامل گروه های کم برخوردار و فقیر جامعه محسوب می شوند.

بیضایی در این باره خاطر نشان کرد: با توجه به اینکه شهرداری نهادی عمومی و رسمی محسوب می گردد، اما تا کنون آمار قابل اطمینانی از طبقات متکدیان یا معتادان خیابان خواب ارائه نداده است. به همین خاطر هدف گذاری های نامناسبی که در مورد بحث بی سرپناهان اتفاق افتاده، آنچنان نتیجه مثبتی نداشته است. به این دلیل در جلوگیری از پدیده خیابان خوابی بی سرپناهان به نتیجه روشنی نرسیده ایم چرا که همه مسائل را ختم به موضوعات اقتصادی مثل گرانی مسکن می کنیم در حالی که برای روشن شدن این موضوع، سطوح مختلف اجتماعی پدیده خیابان خوابی باید مورد ارزیابی قرار بگیرد.

بیضایی در این باره شرح داد: به عنوان مثال افرادی برای درمان بیماری همراه بعضی از اعضای خانواده خود به شهر های بزرگی، چون تهران مراجعه می نمایند. این افراد با اینکه در زمره فقرا و دهک های کم برخوردار جامعه قرار نمی گیرند، اما قادر به اجاره منزل یا اتاقی برای چند روز یا چند هفته در تهران نیستند، لذا یا روبروی بیمارستان های دولتی چادر می زنند، یا در پارک می خوابند. هر چند این افراد عمدتا تمکن اقتصادی بدی ندارند، اما امکان اینکه بخواهند در بازار مسکن واحدی برای کوتاه مدت بگیرند را ندارند، بنابراین در این گروه نیز پدیده ای مثل ماشین خوابی، چادر خوابی یا اتوبوس خوابی اتفاق می افتد. این موارد را نباید در مسائل اقتصادی، بلکه در مسائل اجتماعی و سیاست گذار هایی دنبال کرد که در شهرستان ها امکانات کافی برای درمان وجود ندارد، لذا بیماران مجبور به سفر به تهران می شوند.

کارشناس مسائل اقتصادی ادامه داد: برای چنین مواردی که در تهران اتفاقا کم نیست و احتیاجی به مدد کاری ندارد، دولت می تواند سوله ها و اماکن عمومی که در اختیار نهاد های حاکمیتی است را برای شب خوابی این افراد تجهیز کند تا این دسته سرپناهی برای گذران شب داشته باشند. در کنار این مساله بهزیستی باید به مسائل اقشار پرخطر نیز ورود پیدا کند. نه تنها بهزیستی، بلکه نیروی انتظامی و نهاد های انتظامی نیز باید به این موضوع ورود نمایند چرا که ساماندهی و کنترل گروه های پرخطر مهم است، یعنی این افراد با سایر افرادی که به دلیل اجتماعی مجبور به خوابیدن در خیابان ها می شوند از هم تفکیک و جدا شوند. ضمن اینکه نباید با گروه های پر خطر برخورد فیزیکی یا حذف به اشکال مختلف صورت بگیرد. هدف نهایی این است که این افراد با سالم سازی وارد جامعه شوند.

فرهاد بیضایی دراین باره گفت: بازگشت به جامعه بخصوص برای متکدیان و معتادان باید با ورود سریع و پیگیرانه بهزیستی کلید بخورد. در حالی که بخش آسیب های اجتماعی بهزیستی که متولی این بخش است باید ورودی جدی داشته باشد تا چهره شهر از خیابان خوابی متکدیان پاک گردد، اما متاسفانه تا کنون بهزیستی دراین موضوع کار جدی صورت نداده است.

وی خاطر نشان کرد: آمار های غیر رسمی موید رشد ده برابری کارتن خوابهاست. قطعا نهاد های حمایتی و بهزیستی برای پاک کردن چهره شهراز این پدیده زشت باید وارد کار شوند، چرا که اثرات نامطلوبی روی مسائل مختلف اجتماعی به جا می گذارد؛ بنابراین موضوع نباید فقط به مساله گرانی مسکن و اقتصاد مسکن نسبت داده گردد یا در این حد گزارش گردد، بلکه برای حل این مشکل انتظار می رود همه دستگاه های متولی مثل شهرداری، بهزیستی، استانداری و نهاد های انتظامی ورودی جدی داشته باشند. سطوح مختلف خیابان خواب ها را تفکیک نمایند و برای هر کدام از این سطوح راه چاره مختلفی بدهند و نوع برخورد و نوع نگاه در مساله شب خوابی های خیابانی باید منطبق بر دلایل خیابان خوابی افراد باشد.