تلسکوپ فضایی جیمز وب به قلب سحابی شکارچی خیره شد و چشم انداز ای زیبا و عالی از آن ثبت کرد - وبلاگ قطب نما

به گزارش وبلاگ قطب نما، سحابی شکارچی Orion یکی از منطقه ها مورد مطالعه محبوب در آسمان ماست.

یک مجموعه ابری وسیع که ستارگان نوزاد را به دنیا می آورد و پرورش می دهد، در میان صورت فلکی شکارچی و آنقدر بزرگ، نزدیک و درخشان است که با چشم غیرمسلح نیز قابل مشاهده است

سحابی شکارچی در فاصله 1344 سال نوری از ما، یکی از مهم ترین اهداف رصدی در آسمان برای درک شکل گیری ستاره ها است. اگرچه ما از زمان کشف رسمی این سحابی در سال 1610 به این سحابی خیره شده ایم، با این حال، تمام اسرار آن را کشف نکرده ایم.

اکنون، قدرتمندترین تلسکوپ فضایی که تا کنون ساخته شده است، نگاهی تازه به قلب سحابی شکارچی انداخته سات.

اخترشناسان می گویند، تصاویر تازهی که به وسیله تلسکوپ فضایی جیمز وب به دست آمده است، دقیق ترین و واضح ترین تصاویری است که تا به امروز دیده ایم.

تشکیل ستاره یک فرآیند بسیار گازی و غبارآلود است. ستارگان کوچک از توده های متراکم در ابر های غبار و گاز متولد می شوند که تحت نیروی گرانش فرو میریزند و آغاز به انباشته کردن مواد از ابر اطراف خود می نمایند و با چرخش، ستاره دیسکی را تشکیل می دهند.

اما ماهیت این فرآیند به این معنی است که تماشا زایش ستاره سخت می گردد، چون همه آن غبار و گاز مانع از خروج نور به بیرون می گردد تا به ما نشان دهد چه چیزی در داخل رخ می دهد.

با این حال، طول موج های طولانی تر نور فروسرخ، یعنی محدوده ای که جیمز وب به وسیله آن دنیا را مشاهده می نماید، می تواند به غبار نفوذ کند و به ما دیدی به منطقه ها غیرممکن در طول موج های کوتاه تر، مانند طیف مرئی، بدهد.

این مقایسه با یک تصویر نوری هابل از همان منطقه (سمت چپ) نشان می دهد که جیمز وب چقدر به طور مؤثر آنچه را که در زیر گرد و غبار است دیده است.

تصویر تازه بر ساختاری به نام Orion Bar متمرکز است که به صورت مورب از بالا و سمت چپ به سمت راست و پایین امتداد دارد. نور خوشه ای از ستاره های جوان و داغ به نام خوشه ذوزنقه صحنه را از گوشه بالا سمت راست روشن می نماید. این نور ماوراء بنفش خشن و یونیزه نماینده به آرامی نوار را از بین می برد.

این یکی از فرآیند هایی است که اخترشناسان آن را بازخورد می نامند - زمانی که باد یا تشعشعات یک جسم ستاره ای مواد را دور می زند و شکل گیری ستاره ها را کاهش می دهد یا خاموش می نماید. آن ها بعلاوه اشکال و ساختار های پیچیده ای را در یک ابر مولکولی فراوری می نمایند، از جمله رشته ها و حفره ها، که هر دو در تصویر تازه ثبت شده اند.

دیگر اجرام در تصویر شامل گلبول ها (توده های متراکم مواد با ستاره های کوچک در داخل) و یک ستاره جوان در حال رشد با دیسکی از مواد در اطراف آن است. این دیسک از بیرون به وسیله تابش ستارگان ذوزنقه تبخیر می گردد. نزدیک به 180 مورد از این اجسام به نام پروپلید در سحابی شکارچی پیدا شده است.

درخشان ترین ستاره ای که در تصویر می بینید θ2 شکارچی A نام دارد و یکی از اعضای یک منظومه چند ستاره در کنار خوشه ذوزنقه است که به نام θ1 اوریونیس نیز شناخته می گردد. جالب توجه است که θ2 اوریونیس A نیز به خودی خود یک منظومه سه ستاره است.

θ2 Orionis A با چشم غیرمسلح از منطقه های از زمین قابل رویت است و بیش از 100000 برابر روشن تر از خورشید است. نور آن از گرد و غبار اطراف آن منعکس می گردد و درخشش قرمز زیبایی ایجاد می نماید.

امیدواریم تجزیه و تحلیل عمیق تر، در خصوص فرآیند های متعدد و متنوعی که می توانیم در این تصویر مشاهده کنیم، اطلاعات بیشتری به ما می دهد. گمان می رود منظومه شمسی ما در محیطی شبیه به سحابی شکارچی متولد شده باشد. بنابراین، به نوبه خود، این مطالعات آینده ممکن است اطلاعات بیشتری در خصوص چگونگی شکل گیری خورشید ما، و غبار ستاره ای که زمین و تمام سیارات را تشکیل می دهد، نشان دهد.

می توانید تصاویر در مقدار واقعی را از وب سایت برنامه Early Release Science Photodissociation Regions for All دانلود کنید.