دانشجو، کارگر و دیگران! - وبلاگ قطب نما

به گزارش وبلاگ قطب نما، کارگر نه معاند است و نه عامل معاند. کارگر را اگر به رسمیت بشناسی و صدایش را بشنوی تنها عزت قصد دارد و نان حلالش را. انگار تنها صدای کارگر، دانشجوست.

گروه دانشگاه وبلاگ قطب نما، زینب اسماعیل زاده؛*دانشجو فریاد است، حنجره است، موذن است!

همواره بوده است، دهه سی قربانی شد تا آنان که نفتمان را به تاراج برده و دولت ملی مان را با باتوم کودتا زمین زدند، رسوا کند و دهه نود راهی اراک و هفت تپه شد تا کنار کارگرانی بایستد که نان حلالشان را میدزدند و در داخل اغتشاش گر و در بیرون ضد نظام شان می خوانند!

حکایت، حکایت اجنبی و خودی نیست. حکایت معیشت و حقوق شهروندی نیست. حکایت خاک و ناموس نیست، همه این ها هست و اسم این همه درد است!

هرکجا که دردی امان وطن را ببرد، فریاد حق خواهیش گوش آنان را که کر شده اند و صم بکم عمی فهم لا یعقلون اند، به ارتعاش در می آورد. اگر دیروز دست کثیف اجنانب از آستین شرکت نفت انگلیسی به ستوه مان آورده بود، امروز دستی به غایت کثیف تر از آستین سرمایه داری و خصوصی سازی بی حساب و کتاب داخلی امان امت را بریده!

هفت تپه، هپکو، قند یاسوج، ماشین سازی تبریز و فولاد اهواز این ها اسم نیست که درد است. مختصری از توضیح این درد، هپکو است؛ هپکویی که اولین و بزرگترین شرکت ساخت ماشین آلات سنگین خاورمیانه بوده است. زمان جنگ که رزمندگان نی کوبی از دشمن به غنیمت میگیرند، ظرف دو هفته مهندسی معکوسش می نماید و 50 دستگاه از آن را راهی جبهه ها می نماید.

هپکویی که نقشش در اوج تحریم ها در جنگ آنقدر موثر بود که صدام سه بار تاسیساتش را بمباران می نماید، اما نه تنها زمین نمیخورد که شکوهمندتر میشود، چه اتفاقی در سال 86 می افتد که غول صنعت مادر کشور تبدیل میشود به لَش بی جانی که باید چشم انتظار بنشینیم که بزرگواری مرحمت کند با وام از روی سندش به اصطلاح خریداری اش کند؟

تشت رسوایی زمین خوردن صنایع مادرمان وقتی به صدا درآمد که اعتراضات کارگری آغاز شد. از اعتصاب های نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز تا روی ریل رفتن هپکویی ها.

اخبار اعتراضات همواره تیتر یک آن غیر خودی هاست آن ها که در آغوش دستانی که درد دیروزمان بود، لم داده اند و حرف از حقوق بشر میزنند. انتظار داشتیم اخبار خودمان مرحمی باشد بر زخم دستان امت که کارگران اند، اما دریغ که آقایان ترجیح دادند آنان را عده ای اغتشاش گر سود جو ببینند!

کارگر نه معاند است و نه عامل معاند. کارگر را اگر به رسمیت بشناسی و صدایش شوی تنها عزت قصد دارد و نان حلالش را. تنها صدای کارگر، انگار دانشجوست..در تهران از نان گزیده شان و بن بست خصوصی سازی گفت و راهی هفت تپه شد تا صدای این دستان که پیمبر بوسه بر آن نموده باشد. اینان را نه بی بی سی نشان داد و نه بیست و سی، اما طنین خوشِ فریاد حق طلبیشان دست کم، اندک آبرویی شد برایمان که تاریخ بداند ما ایستادیم چونان که آذر و مصطفی و محمد ایستادند!

دانشجو موذن جامعه است، خواب بماند نماز امت قضا میشود!

زینب اسماعیل زاده - دانشجوی مکانیک دانشگاه گیلان

انتشار یادداشت های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط وبلاگ قطب نما نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه ها و فعالین دانشجویی است