افشین قطبی؛ جدیدترین گزینه دلالان؟ - وبلاگ قطب نما

به گزارش وبلاگ قطب نما، تیم ملی ایران همانند اتفاقاتی که در ماه های اخیر در فدراسیون فوتبال اتفاق افتاده بالطبع چندان حال و روز خوشی ندارد؛ شاگردان دراگان اسکوچیچ زودتر از هر وقت دیگری جواز حضور در جام جهانی قطر را به دست آورده اند، ولی برنامه ریزی ضعیف از یک سو و سردرگمی درباره رخداد های این تیم از سوی دیگر، به شدت فضا را متشنج نموده است. هنوز زمان زیادی از شکست این تیم برابر الجزایر در دیداری محبت آمیز و ملتهب شدن دوچندان فضا نمی گذرد. درست بعد از آن شکست، تردید ها درباره توانایی فنی سرمربی تیم ملی یعنی دراگان افزایش یافت و صحبت کردن درباره تغییر او، شتاب بیشتری در رسانه ها گرفت. رفته رفته تعیین شد عمق فاجعه بیش از حد تصور است؛ زیرا از زمانی که این مربی به عنوان سرمربی تازه تیم ملی معرفی شده تا همین حالا، عده ای از بازیکنان تیم ملی به او اعتقادی ندارند و می خواهند هر طور شده با مربی نام و رسم دار دیگری در جام جهانی به میدان بروند.

این خواسته دیگر پس پرده نیست و به صورت رسمی به وسیله تعدادی از بازیکنان کلیدی تیم ملی ایران مطرح شده است. به واقع بعد از رسانه ای شدن این مورد، کمیته فنی فدراسیون فوتبال هم به میان آمده و با قاطعیت اعلام نموده دراگان صلاحیت نشستن روی نیمکت تیم ملی را ندارد. این مورد باعث نتیجه گیری آنی در فضای فوتبال ایران شد؛ چون به سرعت خبر رسید که فدراسیون فوتبال ایران دراگان را از کار برکنار نموده و قرار است جانشین او را انتخاب کند. اگرچه این خبر به واقعیت نزدیک شده بود، ولی از آنجا که هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال از رسمیت افتاده، تصمیم گیری درباره قطعیت این موضوع به زمان دیگری موکول شده است.

جالب آنکه اهالی فدراسیون فوتبال که پیش از این از حمایت قطعی از دراگان حرف می زدند، در هفته گذشته حمایت ها را کنار گذاشته و همه چیز را به روز های آینده موکول نموده اند. همین سردرگمی باعث به وجود آمدن برآورد های زیاد شده و از همین حالا مربیان زیادی قطار شده اند که از آن ها به عنوان گزینه تیم ملی یاد می شود. در بین اسامی ایرانی نام علی دایی در روز های اخیر به وفور شنیده شده، ولی هنوز طرفین نسبت به آن واکنش رسمی نداشته اند. از سوی دیگر ایرانی بودن یا خارجی بودن سرمربی ایران هم دیگرسوژه چند روز اخیر بوده که همین مورد هم مباحث فراوانی در پی داشته است. با این حال از آنجا که فضا به گونه ای نیست که بشود سرمربی تازه خارجی را با فراغ بال برای ایران آورد، بسیاری شانس نشستن یک سرمربی ایرانی روی نیمکت تیم ملی در جام جهانی، در صورت برکناری دراگان اسکوچیچ را زیاد می دانند. اینجاست که تعداد اسامی رفته رفته بیشتر می شود و به غیر از علی دایی، گزینه های دیگری مانند امیر قلعه نویی، جواد نکونام، یحیی گل محمدی و فرهاد مجیدی هم مطرح می شود.

در بین تمامی این اسامی، اما شاید عجیب ترینشان مربوط به افشین قطبی باشد! او در روز های اخیر به واسطه پایگاه رسانه ای که در ایران دارد، کم کم به سطح اخبار برگشته و حالا فضا به گونه ای تداعی شده که گویی او هم یکی از گزینه های سرمربیگری تیم ملی ایران در جام جهانی است. مورد قابل تشخیص درباره ورود نرم افشین قطبی به لیست گزینه های احتمالی جانشینی دراگان حضور پررنگ او در چند رسانه خاص است که از زمان مطرح شدن برکناری دراگان اسکوچیچ، این فضا را در اختیار افشین قطبی قرار داده اند.

واقعیت این است که تعدادی از همین افراد که این روز ها در کوشش هستند تا از افشین قطبی به عنوان یک گزینه نام ببرند، همان هایی هستند که هنوز شایعات خط دادن به دراگان اسکوچیچ و داستان پکیج بندی در تیم ملی، علیه شان مطرح شده است.

حال، افشین قطبی با وجود آنکه روز های خوبی در باشگاه پرسپولیس داشته و تنها افتخار دوران ورزشی اش را با تیم سرخ پوش تهرانی دارد، به واسطه همین پایگاه خودش را یکی از گزینه های تیم ملی می داند. آخرین پست او در اینستاگرام که روزشمار جام جهانی را فعال نموده و نوشته در انتظار معجزه است، می تواند یکی از دلایل خوش خیالی افشین قطبی برای نشستن روی نیمکت تیم ملی باشد.

کارنامه افشین گویاست

ناگفته پیداست که افشین قطبی و تیمی که شاید مشغول دلالی یا مشاوره دادن به ارکان فدراسیون برای معرفی اوست، حق دارند او را به عنوان گزینه تیم ملی تصور نمایند. او در لیگ برتر ایران با پیراهن پرسپولیس کار نموده و این تیم را قهرمان نموده است. ضمن اینکه سابقه کار کردن به عنوان سرمربی تیم ملی را هم دارد و با این فضا چندان بیگانه نیست. با وجود این، منهای جامی که افشین در تیم پرسپولیس به دست آورده، کارنامه سرمربیگری اش چندان قابل دفاع نیست. او تیم های زیادی را عوض کرد که بعضا تعدادی از آن ها عجیب تر از دیگری بودند: شیمیزو اسپالس، کوراسائو (یاری مربی)، بوریرام تایلند و دست آخر شیجیاژوانگ اور برائت در فوتبال چین. دستاوردش در این تیم ها چیز دندان گیری نبود و فقط با این تیم آخری پیروز شد از دسته پایین تر به لیگ برتر چین صعود کند و بعد هم عطای کارکردن در این باشگاه را به لقایش ببخشد.

البته او در این گیرودار رفت و آمدی هم به لیگ برتر ایران داشت و راهنمایی تیم فولاد خوزستان را قبل از سفر مجددش به چین به عهده گرفت. افشین که از میانه های راه سرمربی فولاد شد با دادن وعده های قشنگ، قول داد فولاد را قهرمان لیگ برتر کند. شاید آن وعده و وعید را برای افزایش روحیه بازیکنانش داد، چون نتایجی که او در انتهای فصل به همراه فولاد به دست آورد، اصلا تعریفی نداشت. او از 16 بازی که راهنمایی فولاد را بر عهده داشت فقط شش برد به دست آورد تا با کسب تقریبی 37 درصد برد در بازی هایش آمار ضعیفی در فولاد به جا بگذارد. او تیمی را که در رده نهم جدول با اختلاف 15 امتیازی با صدر تحویل گرفته بود، در نهایت هشتم کرد؛ آن هم با فاصله 23 امتیازی با پرسپولیس صدرنشین.

کارنامه افشین قطبی در تیم ملی ایران هم چندان درخشان نیست. او نتوانست ایران را در سه بازی آخری که راهنماییش را به عهده گرفته بود، به جام جهانی برساند و بعد از آن هم در لیگ ملت ها کار زیادی از پیش نبرد و در مرحله یک هشتم نهایی از گردونه بازی ها کنار رفت. قطبی در 31 بازی راهنمایی تیم ملی ایران را بر عهده داشت که با ثبت 17 برد، شش مساوی و هشت باخت به کارش انتها داد. آمار افشین قطبی در مقایسه با رقبای دیگرش از جمله امیر قلعه نویی اصلا تعریفی ندارد. با این حال او همچنان امیدوار است که شاید به واسطه پایگاه رسانه ای و اقبالی که ظاهرا از او می شود، بتواند روی نیمکت تیم ملی ایران در آینده ای نزدیک بنشیند.

افشین اگرچه چندی پیش از دراگان حمایت نموده و خواسته پوست کلفت باشد، ولی فراموش ننموده در گفت وگوی تلویزیونی اش کد های لازم برای استفاده از یک سرمربی ایرانی را بدهد. او می گوید: پاسپورت نباید مشخص نماینده این باشد که کدام مربی بهتر است. این به تجربه، نتایج، آشنایی با فرهنگ و بازیکنان برمی شود. 75 درصد تمام مربیان حاضر در این جام جهانی، از کشور خود هستند. انگلیس می تواند هر مربی جهان را بیاورد، ولی یک مربی انگلیسی آورد. آمریکا هم پول و امکانات این را دارد که هر مربی را بیاورد، ولی یک مربی آمریکایی آورده است. مربی ولز هم اهل خود این کشور است. من همواره متأسف بودم که چرا باید مربی تیم ملی خارجی باشد. به میزان عشق و استعداد در مربیان داخلی داریم و احتیاج نیست که این همه پول به مربیان خارجی بدهیم. این را همه آمار ها نشان می دهد. الان چهار ماه به جام جهانی مانده، اگر مردم و مدیران احساس می نمایند که مربی تیم ملی خوب نیست، باید حتما عوضش کنیم، ولی این برمی شود به آمار و احساسات که دست مدیران فدراسیون است.