حمله هوایی با آب به آتش ، بمباران آبی! - وبلاگ قطب نما

به گزارش وبلاگ قطب نما، صحبت از هلی کوپتر آتش نشان است که البته چیز نوی نیست اما هلی کوپتری که ما درباره اش می گوییم، تفاوت های زیادی با هلی کوپترهای دیگر دارد. این هلی کوپتر، مخصوص اطفای حریق ساخته شده و از یک تکنولوژی نسبتا نو هم برای کنترل آتش استفاده می نماید.

به گزارش وبلاگ قطب نما، در این گزارش درباره یک هلی کوپتر غول پیکر خواهید خواند که کلی آب با خودش حمل می نماید.

حتما شنیده اید که جنگل ها ریه های زمین هستند اما گاهی برای این ریه ها اتفاق های بدی می افتد؛ آتش سوزی یکی از این اتفاق هاست. در همه جای جهان جنگل ها بیخود و بی جهت و گاهی هم عمدی آتش می گیرند. وظیفه خاموش کردن آتش جنگل ها هم مثل هر جای دیگری به عهده آتش نشانی است.

تفنگی که برای اطفای حریق آب شلیک می نماید

اما خاموش کردن آتش جنگل ها دردسرهای خودش را دارد. حمل و نقل تجهیزات و مواد اطفای حریقی مثل آب به داخل جنگل سخت است و نیروهای آتش نشان ممکن است خودشان هم به دام آتش به همین علت در این مدل از آتش سوزی ها آتش نشانی باید با یاری هواپیما و هلی کوپتر آتش را خاموش کند. هواپیماها می توانند آب زیادی را برای خاموش کردن آتش با خودشان حمل نمایند اما آنها یک نقطه ضعف اساسی دارند. هواپیماها نمی توانند روی آتش مانور بدهند و هدف گیری های آنها دقیق نیست. به همین علت گاهی بیشتر آبی که با خودشان حمل می نمایند، هدر می رود اما هلی کوپتر این طور نیست.

بمباران آبی

هلی کوپترها نقطه ضعف هواپیماها را ندارند. آنها می توانند روی آتش پرواز نمایند و مانور بدهند و هر جا که ضروری است، تانکر محتوی آبشان را تخلیه نمایند. البته هلی کوپترها هم برای خودشان نقطه ضعفی دارند؛ آنها نمی توانند آب زیادی با خودشان حمل نمایند اما گلوله های آبی شان را درست به هدف می زنند.

نسل قدیمی هلی کوپترهای آتش نشان که هنوز هم استفاده می شوند، داخل خودشان مخزن آب ندارند بلکه یک مخزن آب زیر آنها آویزان است. این مخزن طوری طراحی شده که هلی کوپتر آن را داخل دریاچه یا دریای نزدیک محل آتش سوزی فرو می نماید و به این ترتیب مخزن پرازآب می گردد؛ بعد آن را به طرف محل آتش سوزی حمل و تخلیه می نمایند.

این نوع از هلی کوپترها فقط به درد مناطقی می خورند که دریا یا دریاچه ای در نزدیکی آنها باشد. حالا اگر جایی جنگلی آتش بگیرد و خیلی هم از دریا دور باشد چه؟ برای حل این مشکل هلی کوپترهایی ساخته شده که داخل خودشان مخزن آب دارند؛ یعنی آنها با مخزن پر از آب پرواز می نمایند. ولی هنوز هم یک مشکل عمده به جای مانده است؛ این هلی کوپترها نمی توانند خیلی با خودشان آب حمل نمایند.

آنها فقط می توانند آب را روی یک نقطه خاص از آتش بریزند و توانایی پخش کردن آب را ندارند. این موضوع در خاموش کردن آتش خیلی مهم است. هلی کوپترهای آتش نشانی ای که در ایران وجود دارند، همه از انواع قدیمی هستند اما چند وقتی است که نسل نوتری از هلی کوپترهای آتش نشان متولد شده اند.

این هلی کوپترها ظرفیت بیشتری دارند و بعلاوه می توانند با استفاده از یک تکنولوژی نو آب را با دقت بیشتری روی آتش بریزند. گویا قرار است کشور ما هم به زودی صاحب چند دستگاه از این هلی کوپترهای نو بگردد.

جنگ آب و آتش

نوع نو هلی کوپترها علاوه بر مخزن آبی که داخل آنهاست، تجهیزات دیگری هم با خودشان حمل می نمایند. این تجهیزات یاری می نماید که هم از آب استفاده بهینه تری بگردد و هم اینکه سرعت بارگیری آب پاشیدن آن بالا برود.

سیستم پاشیدن آب در این هلی کوپترها طوری طراحی شده است که آب با فشار زیاد و به صورت پودری از لوله های خروجی خارج می گردد. به این وسیله نازل می گویند. نازل های مخصوص یاری می نمایند که آب به صورت ذرات ریز میکرونی درآمده و به صورت کف روی آتش بریزد.

علاوه بر این قسمت که در جلو و کناره های هلی کوپتر نصب می شوند، پمپ های مخصوص که می توانند فشار بسیار زیادی ایجاد نمایند، داخل خود هلی کوپتر نصب شده اند. این پمپ ها توانایی مکش و پاشیدن را به صورت همزمان دارند؛ یعنی اگر جایی در حاشیه آتش سوزی آب وجود داشته باشد، این هلی کوپتر می تواند به جای ماشین آتش نشانی هم عمل نموده و هر دفعه که احتیاج به آب گیری دارد، آب را مستقیما از منبع مکش نموده و روی آتش می پاشد.

از مهم ترین ویژگی های این هلی کوپتر نازل های جانبی ای هستند که در کنار آن نصب شده اند. این نازل ها می توانند با فشار بسیار زیاد آب را رو به پایین بریزند. این کف آب که از ذرات بسیار ریزی تشکیل شده باعث می گردد که دمای محیط یک مرتبه پایین بیاید. داخل هلی کوپتر انواع قابل حمل این دستگاه وجود دارد که آتش نشانان می توانند آن را بر پشت حمل نمایند.

استفاده از یک تکنولوژی نو در هلی کوپترهای آتش نشان باعث شده که کارایی آنها چند برابر گردد

در محاصره آب

با استفاده از روش نو، این هلی کوپتر درست مثل یک آب پاش غول پیکر قطرات ریز آب را روی آتش می پاشد. به همین دلیل ذرات ریز آب آتش را محاصره می نمایند و آتش راهی برای فرار پیدا نمی نماید. در این هلی کوپتر از پمپ های بزرگ با توانایی پمپاژ آب با فشار زیاد استفاده شده است. در حقیقت فرق این هلی کوپتر با مدل های قدیمی در روش استفاده از آب است. قبل از این، هلی کوپترها فقط آب را روی آتش می ریختند اما حالا هلی کوپترهای نو آب را روی آتش می پاشند.

حمله هوایی

هلی کوپترها بیشتر به درد جاهایی می خورند که ماشین های آتش نشانی نمی توانند به آنجا بروند. جاهایی مثل جنگل که گروه های آتش نشانی فقط از راه هوا می توانند خودشان را به سرعت به آنجا برسانند.

کنترل برد

انواع نازل هایی که بر روی شلنگ ها و یا هلی کوپترها نصب می شوند. با این سرشلنگ ها برد آب و پودر شدن آن کنترل می گردد.

تفنگ آبی

اینها کلت هایی هستند که گلوله هایی از جنس آب شلیک می نمایند. تنها تفاوتشان هم در کالیبر آنهاست و روی پک آتش نشان قابل حمل، نصب می شوند.

تیربارهوایی

این نازل جلوی هلی کوپتر است که خیلی شبیه یک تیربار است. البته خشاب این تیربار هم مثل برادرهای کوچک ترش یعنی کلت های آبی فقط با آب پر می گردد. بیشترین برد این تیربار 45 متر است. نمونه دیگری از این نازل ها در زیر هلی کوپتر نصب می شوند و آب را به صورت اسپری روی آتش می ریزند.

استفاده از کف آب به جای خود آب چه مزیت هایی برای خاموش کردن آتش دارد؟

چه چیزی باعث آتش گرفتن یا آتش سوزی می گردد؟ وقتی ماده سوختنی، اکسیژن و حرارت به میزان کافی در کنار هم وجود داشته باشد، آن وقت یک آتش درست و حسابی بر پا می گردد. اکسیژن که روی زمین تقریبا همه جا وجود دارد. اگر در کنار مواد سوختی، حرارت کافی هم قرار بگیرد آن وقت است که سه ضلع مثلث آتش تکمیل می شوند و شعله های آتش از داخل این مثلث زبانه می کشند.

خب، این راه و روش آتش افروزی است اما چطور می گردد آن را خاموش کرد؟ خیلی ساده. کافی است یکی از سه ضلع مثلث را برداریم، آن وقت آتش خود به خود خاموش می گردد؛ یعنی یا باید ماده سوختنی را کم کنیم؛ مثل وقتی که شیر نفت بخاری های قدیمی بسته می شوند یا نگذاریم آتش نفس بکشد؛ یعنی راه ورود اکسیژن به آتش را کنترل و مسدود کنیم. حتما در فیلم ها دیده اید که اگر کسی آتش بگیرد یک پتو دور آن می پیچند.

با پیچیدن آن پتو در حقیقت نمی گذارند اکسیژن به آتش برسد. اما راه سوم این است که آتش را سرد کنیم؛ در این صورت هم آتش خاموش می گردد. آب، وظیفه سرد کردن آتش را بر عهده دارد؛ یعنی آتش نشان ها برای خاموش کردن آتش از همین اصل استفاده می نمایند.

آنها یا ماده سوختی را دور می نمایند یا آتش را سرد می نمایند یا نمی گذارند اکسیژن به آتش برسد اما در روش نو به جای آنکه از آب فقط برای سرد کردن آتش استفاده گردد از کف یا پودر آب استفاده می نمایند.

به این وسیله دو ضلع از مثلث آتش را بر می دارند؛ یعنی اصلا چیزی از مثلث باقی نمی ماند.

قطرات ریز آب از داخل آتش عبور نمی نمایند بلکه آتش را احاطه می نمایند. با رسیدن این قطرات ریز به آتش، آنها به سرعت بخار می شوند. این کار باعث می گردد که آتش خیلی زود سرد گردد. بعد هم بخار آب دور آتش را می گیرد و به اصطلاح آن را خفه می نماید؛ یعنی از رسیدن اکسیژن به آتش جلوگیری می نماید. به این ترتیب برای آتش چیزی جز همان ماده سوختنی باقی نمی ماند که به تنهایی کاری از دستش ساخته نیست و آتش چاره ای جز خاموش شدن ندارد.

اما استفاده از این روش یک مزیت دیگر هم دارد؛ اثر آب در این روش خیلی بیشتر از روش های قدیمی است؛ یعنی یک لیتر آب می تواند به جای حدود 50 لیتر آب عمل کند و با همان کارایی، آب را خاموش کند.

به این ترتیب نقطه ضعف قدیمی هلی کوپترها هم بر طرف می گردد و میزان آبی که آنها با خودشان حمل می نمایند حداقل ده برابر روش های معمولی کارایی دارد.