قند با مغز ما چه می کند؟ - وبلاگ قطب نما

به گزارش وبلاگ قطب نما، این نیاز به مصرف بیشتر قند به هنگام گرسنگی و استرس بیشتر می شود. به این ترتیب هوس بدن به مصرف بیشتر و بیشتر قند افزایش می یابد و دسته ای از نورون ها به کنترل این رفتار می آیند.

همه ما به خوردن غذا های شیرین علاقه مندیم. ولی مصرف زیاد مواد غذایی قندی سبب اضافه وزن و چاقی، دیابت نوع 2 و فساد دندان ها می شود. داشتن رژیم غذایی با قند بالا رفتار ما و مغز ما را تغییر می دهد و اثرات مخربی به دنبال دارد.

بدن ما با مصرف گلوکز به زندگی ادامه می دهد و مصرف این ماده برای بدن ضروری است. گلوکز یک کلمه یونانی به معنای شیرینی است.

گلوکز به نوعی سوخت سلول ها است که بدن ما را تشکیل می دهند. غذا های قندی منبعی سرشار از انرژی هستند؛ بنابراین مصرف غذا های شیرین برای ما لذت بخش است.

پس برای به حداکثر رساندن بقا، مغز ما به مصرف غذا های شیرین گرایش دارد.زمانی که ما غذا های قندی مصرف می کنیم، سیستم دوپامین مزولیمبیک در مغز ما فعال می شود. دوپامین یک ترکیب آلی است که نقش حیاتی در بدن و مغز دارد.

دوپامین مهم ترین نقش را در ایجاد لذت دارد، افزایش دوپامین در مناطق خاصی از مغز که به مرکز پاداش معروف اند در فرد ایجاد حس سرخوشی می کند.

این ماده از خوردن قند حاصل می شود و بدن را به مصرف مجدد مواد قندی سوق می دهد. دنیای امروز و صنعت غذا هم به سمت و سویی رفته که دور و اطراف ما سرشار از غذا های شیرین است. متاسفانه مغز ما هنور عملکردی مشابه با پیشینیان دارد و به شدت به خوردن مواد قندی علاقه دارد.

ولی سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که زمانی که بیش از حد قند مصرف می کنیم، چه اتفاقی در مغز می افتد؟

مغز ما به طور مداوم و از طریق فرآیندی به نام انعطاف پذیری عصبی (Neuroplasticity) خود را دوباره بازسازی و ترمیم می کند.

این بازسازی می تواند در سیستم پاداش مغز اتفاق بیفتد. فعال شدن مکرر در جهت پاداش، در مغز توسط دارو ها و یا مصرف زیاد مواد قندی حاصل می شود و باعث تحریک مکرر در مغز و منجر به نوعی تحمل می شود.

در مورد غذا های شیرین این بدان معنی است که برای به دست آوردن این احساس بدن به نوعی به خوردن مواد قندی اعتیاد پیدا می کند.

این نیاز به مصرف بیشتر قند به هنگام گرسنگی و استرس بیشتر می شود. به این ترتیب هوس بدن به مصرف بیشتر و بیشتر قند افزایش می یابد و دسته ای از نورون ها به کنترل این رفتار می آیند.

آنچه که ما می خوریم بر توانایی ما در مقاومت در برابر وسوسه برای خوردن غذا ها تاثیر می گذارد. ممکن است این امر عامل سخت بودن در تغییر رژیم غذایی باشد.

در مطالعه ای که اخیرا اجرا شده، از مردم خواسته شد که میزان علاقه خود به مصرف میان وعده های پرکالری را در زمان سیری و گرسنگی مورد توجه قرار دهند. نتیجه آن شد که افرادی که به طور منظم رژیم غذایی پرچرب و پر قند داشتند، نسبت به میان وعده های پرکالری حتی در زمان سیری تمایل بیشتری داشتند.

در نهایت می توان نتیجه گرفت که خوردن مرتب غذا هایی با قند بالا می تواند سبب افزایش تمایل بدن به مصرف بیشتر غذا های قندی شود.

قند می تواند تشکیل حافظه را مختل کند و بخش هیپوکمپوس مغز را تحت تاثیر قرار دهد. هیپوکمپوس قسمتی از مغز است که مرکز یادگیری و حافظه است.

بررسی موش هایی که قند زیادی مصرف کردند نشان داد که این موش ها به خوبی قادر به یادآوری اتفاقات نبودند.

چگونه از مغز در برابر قند محافظت کنیم؟

سازمان بهداشت جهانی در این رابطه توصیه می کند که مصرف قند اضافی در رژیم غذایی را به پنج درصد کالری دریافتی در رژیم غذایی خود برسانیم که 25 گرم (شش قاشق چای خوری) است.

از طرفی نباید نگران مغز بود، زیرا قابلیت انعطاف پذیری عصبی مغز به آن اجازه می دهد که بعد از کاهش قند در رژیم غذایی، مجددا تنظیم شود و به فرایند جدید عادت کند.